وسوسه مهاجرت

الان چهارمین ماهی است که از ایران به استرالیا مهاجرت کردیم. خانواده ای سه نفره که 2 سال قبل از آمدن به بریزبین، تصمیم به مهاجرت به استرالیا گرفته بودیم. از لحظه تصمیم گیری تا گرفتن ویزا حدود 17 ماه طول کشید و 9 ماه بعد از ویزا گرفتن هم در حالیکه اول برای ملبورن بلیط گرفته بودیم اما، نهایتا عازم بریزبین شدیم.

به نظر من تجربه مهاجرت کاملا یونیک و منحصر به فرد هست دقیقا مثل اثر انگشت و بنا بر شرایط و ویژگیهای فکری، خانوادگی، احساسی، مالی، اعتقادی، اجتماعی، زبان انگلیسی، انطابق پذیری و البته سن هر فرد میتونه جواب متفاوتی بدست بده. گرچه اشتراکات زیادی هم خیلی افراد در نظرات و تجربیات میتونن داشته باشن.
تحلیل مهاجرت:
اساسا مهاجرت وسوسه ای است هیجان انگیز و نیازمند تجربه عملی و آنچه آن را مثبت و یا منفی میکند، برآیند بردارهای ترغیب کننده و بازدارنده هستند. این برآیند در طول زمان زنده و متغیر است مگر اینکه ذهن آنرا خاموش کند.
عوامل ترغیب کننده: (Push Factors) عواملی هستن که انسان رو به مهاجرت سوق میدن، شدت و اثر این عوامل برای افراد مختلف متفاوت هستن و در طول زمان هم اثرشون ممکنه کمرنگ یا پررنگ بشه:

1-نارضایتی از وضع موجود در قالب نارضایتی از حکومت، فرهنگ، قانون، محیط کار، محیط زیست و ....
2-امید به رضایت از زندگی در استرالیا در قالب رضایت از حکومت، فرهنگ، قانون، کار، محیط زیست و ...
3-تجربه طلبی و کنجکاوی و احساس نیاز به تغییر
4-آینده خود و فرزندان و نسل بعد (مهم: این پارامتر محل بحث است و میتواند اساسا منفی یا مثبت تلقی شود)
5-ریسک کم (افراد دارای وضعیت مالی خوب، دارای سن کم، زبان انگلیسی قوی و .... با مهاجرت میزان ریسک کمتری میکنند نسبت به افرادی که وضع مالی خوبی ندارند، سن بالایی دارند، زبان انگلیسی ضعیفتری دارند و...)
6-داشتن فامیل قابل اتکا و دوستان خوب و صمیمی در شهر مقصد

عوامل بازدارنده: (Pull Factors) عواملی هستند که انسان رو از مهاجرت باز میدارن، شدت و اثر این عوامل برای افراد مختلف متفاوت هستن و در طول زمان هم اثرشون ممکنه کمرنگ یا پررنگ بشه:

1-رضایت نسبی از وضع موجود
2-داشتن روابط خانوادگی گرم و جمع دوستان صمیمی در ایران و نداشتن چنین ارتباطاتی در استرالیا
3-اعتقاد به اینکه آنچه قطعا از دست میدهیم، گرانتر از آن چیزی تمام میشود که احتمالا بدست می آوریم (ریسک بالای مهاجرت)، بعضی افراد حاضر نیستن جدایی از پدر و مادر و خانواده رو با ویزای هیچ کشوری عوض کنن.
4-سختی، زمانبر بودن و هزینه بر بودن پروسه مهاجرت از تصمیم به اقدام تا گرفتن ویزا
5-سطح زبان انگلیسی و لذت نبردن از ارتباطات اجتماعی در استرالیا بدلیل زبان
6-آینده خود و فرزندان و نسل بعد (تنهایی، دوری از خانواده در صورت اضطرار و بیماری و ...)
7-موقعیت کاری، سن و سال و وضعیت مالی

حال با در نظر گرفتن عوامل فوق آیا مهاجرت خوب است یا نه؟ جواب بدیهی است که اولا کاملا به شرایط هر شخص برمیگرده و ثانیا تا تجربه نکنیم نمی تونیم در موردش لااقل برای خودمون نظر قطعی بدیم.

تجربه شخصی من در حد 4 ماه این رو به من میگه که ترازوی مهاجرت وزن 2 طرف رو تقریبا یکسان نشون میده و اگر امید به بهبود در وضع مملکت رو میشد داشت شاید حتی وزنه مهاجرت نکردن سنگین تر باشه اما .................... البته شرایط من به گونه ای بود که از سطح درآمد و کاری که در ایران داشتم کاملا راضی بودم و کارم رو هنوز از اینجا دنبال میکنم و در نتیجه دنبال کار پیدا کردن نرفتم اینجا فعلا و قصدم در سال اول درس خوندن و تجربه و تقویت زبان بوده. شاید اگر از سیستم کار ایران ناراضی می بودم ترازو به سمت مهاجرت سنگینی می کرد. در هر صورت یکسالی طول میکشه به نظرم تا بشه نظر واقع بینانه تری داد.